Afgelopen vrijdag ben ik met mijn kat Rakker en hartendief naar de dierenarts geweest en hij is zo ziek dat er niets meer aan te verbeteren valt. Een bijzonder dier waar ik op een bijzondere wijze aan gekomen ben. In mei 2000 bij thuiskomst uit het ziekenhuis na een hartinfarct is Rakker op precies die dag aan komen lopen als wild kitten. Hij moest niets van mensen hebben en ik heb hem toen eten en drinken gegeven. Vanaf die dag is hij bij me gebleven en had ik iets om voor te zorgen. Pas na een jaar of acht mocht ik hem aaien en kwam hij naast me liggen (vooral niet op schoot) op de bank.
Vorig jaar mei is hij aan een cyste geopereerd en sinds die tijd heeft hij heel veel ingeleverd. De laatste maanden werd hij steeds zwakker en magerder ondanks zijn goede eetlust. Nu is het op.
Ik kan hem niet laten wegteren dus heb het besluit genomen om hem zo snel mogelijk vredig te laten inslapen. Liever dat dan dat hij een lijdensweg in moet. Ik vind het heel erg maar het moet gebeuren.
Vind het verschrikkelijk om hem nog langer te zien lijden. Heb met liefde dit stuk gemaakt vanmiddag als dank voor alle liefde die ik van hem heb ontvangen de afgelopen 18 jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten